- narobić
- narobić {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. dk VIIb, narobićbię, narobićbi, narobićrób, narobićbiony {{/stl_8}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'zrobić, wykonać dużą lub wystarczającą ilość, liczbę czegoś': {{/stl_7}}{{stl_10}}Narobić bukietów z suszonych kwiatów. Narobić konfitur, kompotów na zimę. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'spowodować powstanie, zaistnienie czegoś, sprawić coś (zwykle coś negatywnego, niepożądanego) ': {{/stl_7}}{{stl_10}}Narobić bałaganu. Narobić szumu, gwałtu, huku. Narobić komuś wstydu, problemów. {{/stl_10}}{{stl_20}}{{/stl_20}}{{stl_12}}3. {{/stl_12}}{{stl_8}}pot. {{/stl_8}}{{stl_7}}'oddać kał lub mocz': {{/stl_7}}{{stl_10}}Wyprowadź psa, żeby nie narobił w domu. Dziecko narobiło w pieluszkę.{{/stl_10}}{{stl_18}}ZOB. {{/stl_18}}{{stl_10}}robić długi [narobić długów] {{/stl_10}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.